به نیکی گراییم  و  فرمان   کنیم
به داد و دهش  دل گروگان کنیم

یکی از نهادهایی که در انقلاب اسلامی پا به عرصه وجود گذاشت جهاد سازندگی بود،هر چند وظیفه این نهاد  مبارزه بافقر و محرومیت در روستاها و مناطق عشایری بود اما با وقوع جنگ تحمیلی عملا پشتیبانی همه جانبه در سطوح  مختلف جبهه ها را نیز بر عهده گرفت، ویژگی اصلی این نهاد، مردمی بودن آن بود که زبان زد خاص وعام گردید وهمین ویژگی باعث شد بیشترین و موثرترین نقش راجهت ساماندهی کمک های مردمی به جبهه ها را ایفا نماید ،ابتدا در مرکز کشور و بمرور در مراکز استانها و شهرستانها ستاد پشتیبانی جنگ تشکیل گردید.
اوایل دهه شصت با هماهنگی شورای جهاد که وظیفه مدیریت این نهاد را عهده دار بود در مسجدسلیمان  نیز ستاد پشتیبانی شروع به فعالیت نمود.
اینجانب درمعیت جمعی از همکاران اولین گروهی بودیم که دوسال در  ستاد پشتیبانی جبهه های جنگ در شهرستان  وظیفه  اعزام نیروهای مردمی و جمع آوری و ارسال کمک ها را بعهده داشتیم. در آن شرایط سخت
شهرهای مرزی مانند خرمشهر، آبادان،بستان، هویزه و سوسنگرد، زیر آتش سنگین دشمن قرار داشتند وارتش و ژاندارمری، سپاه پاسداران، رزمندگان و مردم‌ شهرها از دل وجان باکمترین امکانات در برابر‌ دشمن تا دندان مسلح ، ایستادگی و مقاومت می کردند و سد عظیمی مقابل متجاوزان از غرب تا جنوب به وجود آوردند، جنگ تحمیلی با همه خسارات مالی و جانی که داشت، هیچگاه باعث نشد که احساس مسئولیت آحاد جامعه درقبال حفظ تمامیت ارضی کشور و حمایت از هموطنان مرزنشین کمرنگ شود،هر روز که می گذشت ایثار ،از خود گذشتگی و شهادت فرزندان این آب و خاک وظیفه ها را هر چه سنگین و سنگین تر کرده بود...!
در این دوسال که در معیت جهادی ها ودر این مسؤلیت بودیم خاطرات جالبی از نحوه کمک‌های مردمی شهرهای مسجدسلیمان، لالی و اندیکا به یاد دارم که شاید برخی برای نسل های جدید باور کردنی نباشد.
کمک های مردمی شامل طلا جواهرات، وجه نقد و... و دیگر مایحتاج از قبیل ،پتو، ارزاق و اقلام مصرفی نان، حبوبات ،آجیل ،کمپوت و کنسرو بود.
  ماشین آلات نقش مهمی در ستاد پشتیبانی و جبهه ها داشتند،اعزام کمپرسی و کامیون های مردم جهت حمل مهمات و حمل خاک جهت ایجاد خاک ریز از ضروریات محسوب می شد و لذا بسیاری از کمپرسی داران در این حماسه مردمی شرکت کردند...!
در حوزه فعالیت روستایی بخصوص در اندیکا و لالی روستاییان و عشایر از هرگونه همراهی و کمک دریغ  نمی کردند، به عنوان نمونه وقتی ماشین بلندگو دار در روستا جهت جمع آوری کمک به جبهه های نبرد تبلیغ می کرد مردم سراسیمه هجوم می آوردند و با رضا ورغبت از طریق اهداء چند راس گوسفند ویاچند من گندم و کمک های نقدی و غیر نقدی دیگر،دین خود را ادا کرده و سهم رزمندگان را پرداخت و رسید های مخصوص ومعتبر از مامور ستاد پشتیبانی جنگ در یافت می کردند که هنوز نمونه های زیادی از آن قبوض در بین ایلات و عشایر وجود دارد، شوراها و معتمدان وخانواده رزمندگان و شهیدان در روستاها در فصل کاشت یک قطعه از زمین خودرا به عنوان مزرعه (شکرته) رزمندگان در نظر گرفته و مقید بودند که حاصل آن را به جبهه ها ارسال نمایند، دامداران هرساله یک یا دو گوسفند خودرا سهم رزمندگان قرار می دادند  بطوریکه درچند مرحله به دلیل حجم بالای کمک ها، اکیپ جمع آوری که در اندیکا و لالی فعالیت داشت با مشکل مواجه شده و درخواست اعزام کامیون از مرکز استان داشتند ،جمع آوری پانصد راس گوسفند فقط در یک منطقه موسوم به چهار تنگ تینا و اعلام آمادگی سایر مناطق ،حرکت خود جوش و بی نظیری بود که از قدر شناسی مردم در مقابل رزمندگان حکایت داشت....!
مسئولان جوان امروزی بدانند جنگ را همین مردم اداره کردند و روستاییان و عشایر در کنار ارتش و سپاه نقش آفرینی ها کردند همه ما و شما  به خون تک تک شهیدان عزیز  و ایثارگران و همین مردم محروم بدهکار هستیم .
و اما امروز حد اقل وظیفه همه مسئولین و متولیان امور تکریم و احترام و رسیدگی به خواسته های  بحق این قشر مکرم است،باید از هر گونه همکاری و همراهی با آنها و ایجاد کار و اشتغال دریغ نورزند.
شکی نیست که خداوند سبحان پشتیبان مردمانی است که قدردان ایثارگران جامعه شان هستند.......شادباشید


✍️ حسین چراغیان بختیاری

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: